Politiek

Is het kabinet stabiel? Of eerder een ellende?

Op 23 april 2012 werd Kabinet Rutte 1 demissionair. Het Kabinet Rutte 1 bestond uit de VVD en de CDA. Omdat ze niet de meerderheid hadden, sloten de VVD en de CDA een gedoogakkoord met de PVV. De PVV heeft uiteindelijk de moed opgegeven, en toen heeft Rutte zijn ontslag ingediend.[1]^&[2]

Door Maud F.

Nu is er een nieuw regeerakkoord gemaakt, tussen de VVD en de PvdA. Beide hebben ze hun eisen erg moeten aanpassen om te zorgen dat er een mooi akkoord uit kwam. Dit is uiteindelijk gelukt, maar is de achterban van deze partijen het er wel mee eens?

Er is nog veel onduidelijkheid over het kabinetsbeleid, ook na het sociaal akkoord[3]. Ook zijn de bezuinigingen nog niet helemaal duidelijk. Er zou nu wel een beleid moeten zijn, zeker nu de economie is gestabiliseerd.[4] De oppositie nog in overleg met het kabinet over andere kwesties.[5]

De stabiliteit van het kabinet ligt aan de positie in de Eerste Kamer. In de Eerste Kamer heeft het kabinet geen meerderheid en kunnen ze gemakkelijk stemmen tegen krijgen.[6] Hierdoor is het kabinet ‘vrienden aan het zoeken’ door bijvoorbeeld samen een wet te maken of te onderhandelen[7] zodat ze het sociale akkoord door de Eerste Kamer krijgen.[8] Maar de Eerste Kamer kan het sociale akkoord gemakkelijk  afkeuren en dan is het gedaan met het kabinet.[9]
Uit de peilingen van dit moment, op 26 mei, zou de VVD 23 zetels hebben.[10] De PvdA zou 18 zetels hebben. Deze bij elkaar zijn 41 en dus verreweg van de meerderheid.  Hierdoor gaan ze zorgen dat er een draagbaar regeerakkoord komt, zodat er meer vertrouwen is. Ze willen niet vallen. Ook gaan ze met andere partijen een wetsvoorstel maken zodat ze daar weer ‘vrienden mee zijn’ en dus de meerderheid hebben in de Eerste kamer. Dit proberen ze nu te doen bij de SP.[11]

Uit de peilingen blijkt dus dat het kabinet het niet zou redden. Een van de voornaamste redenen is omdat het volk nu weet dat deze coalitie het niet met elkaar gaat halen. Ze hebben er geen vertrouwen meer in dat het gaat werken. Hierdoor moet het kabinet zich nog meer bewijzen.
Ook liggen de ambtenaren van het ministerie onder vuur. Hun fouten liggen onder de verantwoordelijkheid van de minister en niet de ambtenaren zelf. De ministers moeten verantwoordelijk zijn voor deze fouten, en als ze dit niet doen heeft het volk ook geen vertrouwen in de ministers. Dit zorgt ook voor onstabiliteit.[12]

De oppositiepartijen zijn de ChristenUnie, D66 en GroenLinks.[13] Deze partijen zijn tegen het kabinet en vinden dat de VVD meer profijt heeft van het regeerakkoord van de PvdA. Beide partijen hebben veel water bij de wijn moeten gooien en kunnen hun eisen dus niet meer optimaal waarmaken. Hierdoor wordt hun achterban bozer en bozer omdat deze partijen hun eigen eisen niet waarmaken. Het kabinet moet progressiever en linkser vindt GroenLinks.

Er is de laatste weken ook veel ophef over de illegalen.[14] De VVD wil de mensen die zich niet kunnen identificeren straffen. GroenLinks vindt dat geen mens illegaal is[15]; we moeten zorgen dat alle mensen gelijke kansen hebben en dus een soepeler vreemdelingenbeleid creëren. De oppositie heeft er helemaal geen vertrouwen in dat het kabinet gaat slagen.

De coalitiepartijen hebben veel water in de wijn hebben moeten gooien voor een mooi regeerakkoord en hierdoor kan de PvdA zijn eisen niet volledig doorvoeren. De linkse partijen, zoals de SP en GroenLinks, zijn ontevreden met het kabinet. Voorbeelden zijn:
Het CDA, de ChristenUnie en de SGP zijn ontevreden met de daling van de kinderbijslag, omdat gezinnen met kinderen het slachtoffer hiervan worden. Deze gezinnen krijgen minder bijslag en moeten zelf meer betalen, wat heel moeilijk is in deze tijd.
‘’Het is een gemiste kans om niet in het onderwijs de investeren, het biedt kansen wat ons uit de crisis kan helpen. De lasten gaan naar de werkenden, dit is slecht,’’ zegt Pechtold van de D66.[16]
GroenLinks ziet gevaar in de bezuinigingen in de zorg, want deze zullen grote consequenties hebben voor de burgers.
Tenslotte is de SP niet blij met het versoepelen van het ontslagrecht en de inkorting van de WW. Hierdoor is er sprake van denivellering.
 

Deze voorbeelden laten zien dat de rest van de partijen ook weinig vertrouwen hebben in het kabinet, waardoor het kabinet gaat wankelen. Vooral de minderheid in de Eerste Kamer zorgt voor onstabiliteit. Het kabinet moet vrienden gaan zoeken, willen ze kunnen blijven regeren. Als ze dit niet doen, is het einde niet ver te zoeken.

757 woorden